Prywatnie

W 1909 r. ożenił się z Heleną Zubczewską. Mieli córkę Zofię, która w trakcie wojny była bliskim współpracownikiem ojca.

Z opowieści domowej służby z Parchania jawi się obraz Generała jako osoby bardzo dbającej o każdego człowieka, a szczególnie o tych ciężko pracujących. Jego gosposia wspominała, że jedyny raz burę otrzymała, gdy nie miała czasu zanieść robotnikom na pole kawy.

- My w domu też nigdy nie jadamy śniadania na sucho, bez kawy, tym bardziej nie mogło ono smakować robotnikom, którzy tak ciężko pracują w polu – powiedział, a gosposia otrzymała natychmiastowe polecenie przygotowania kawy i dosłania jej ludziom na pole.

Znamy też kulinarne upodobania Generała Władysława Sikorskiego. Były to wszelkiego rodzaju kasze, gotowane z mięsem, podane w sosie grzybowym i grochówka. - Pamiętam jak generał kiedyś w Parchaniu już po obiedzie w kuchni powiedział do mnie: „No udała się dzisiaj gosposi grochówka, prawie taka sama, jak w wojsku”. To słowo „prawie” świadczyło, że dla generała najlepsza grochówka jest jednak tylko w wojsku – wspomina Czesława Budziszewska.   

Władysław Sikorski przebywał kilkakrotnie na kuracji w inowrocławskim uzdrowisku. Pracujący wówczas w Solankach wspominali, że w obcowaniu z nimi był skromny, nie mający żadnych wymagań. Nie znosił nadmiernego nadskakiwania i nadmiernego ugrzecznienia. O ile w rozmowie z dorosłymi zachowywał powagę i z natury był małomówny, to niejednokrotnie widywano go na ławeczce w parku w otoczeniu młodzieży roześmianego i dyskutującego z ożywieniem.