Szlak Pieszy Nizinny

Szlak swój początek i koniec ma w miejscowości Pieranie, ale trasa została poprowadzona w taki sposób, aby można było ją rozpocząć w różnych miejscowościach, gdzie znajdują się parkingi, bądź jest dojazd komunikacją autobusową np. Pieranie, Parchanie, Modliborzyce czy przy leśniczówce Balczewo.

Wędrówkę rozpoczynamy przy przystanku autobusowym w Pieraniu, gdzie po kilkudziesięciu metrach docieramy do Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej nazywanej „Częstochową Kujaw”– kościół znajdujący się na szlaku architektury zabytków drewnianych, został wybudowany w latach 1732-1736 przez mistrza ciesielskiego Jakuba Gaca z Zagrza, który wzniósł go bez użycia gwoździ. Jest to jedna z największych w Polsce drewnianych bazylik krytych gontem. Wnętrze zostało wykończone polichromią z 1754 roku wykonaną przez Jana Jerzego Petri, a  ufundowaną przez króla Stanisława Leszczyńskiego oraz posiada rokokowe wyposażenie z poł XVIII wieku. W Pieraniu w zachowanym niedaleko kościoła dworku przez kilka lat życia mieszkał znany krytyk filmowy Jerzy Waldorff.

Dalej za znakami docieramy do rozwidlenia drogi asfaltowej biegnącej w kierunku miejscowości Rejna oraz Sobiesiernie. W tym miejscu szlak tworzy zamkniętą pętlę, a kierunek marszu jest dowolny. My podążamy drogą na wprost w kierunku lasu i po około 3 kilometrach docieramy do wiaty wypoczynkowej obok Rezerwatu Rejna. Jest to rezerwat o powierzchni 5,78 ha utworzony w 1962 roku, obejmujący bór sosnowy, w którym występuje licznie wiśnia karłowata, tzw. wisienka stepowa.

Podążamy dalej leśnym duktem za znakami szlaku i po około 1,5 km mijamy leśniczówkę Rejna. W lesie niedaleko leśniczówki oraz zabudowań Rejny stwierdzono megality – dawne grobowce „olbrzymów” cechujące się ogromnymi wymiarami. W tych rejonach odkryto 5 megalitów. Jeden, najbardziej wyróżniający się znajduje się w lesie tuż przy szlaku pieszym na odcinku drogi gruntowej Rejna – Modliborzyce.

Podążając dalej za żółtymi znakami przecinamy szosę asfaltową w miejscowości Modliborzyce, idziemy lasem, a następnie drogą polną do miejscowości Parchanki, a dalej szosą do Parchania – miejscowości gdzie w latach międzywojennych mieszkał gen. Władysław Sikorski. Tu przy szkole podstawowej znajduje się Izba Pamięci generała.

Docieramy do centrum miejscowości gdzie naszym oczom ukazują się – dwór z XIX wieku, gdzie w latach 1923 - 1929 właścicielem był i mieszkał gen. Władysław Sikorski oraz kościół pw. św Wojciecha powstały w 1840 roku, z wystrojem wnętrz z XVIII i XIX wieku. W 1936 roku w kościele odbył się ślub Zofii Sikorskiej – córki generała Władysława Sikorskiego, która zginęła z nim w katastrofie na Gibraltarze.

W centralnej części Parchania ulokowano także pomnik upamiętniający generała Sikorskiego, gdzie odbywają się uroczystości państwowe.

W tym miejscu spotykamy także czerwone znaki szlaku międzynarodowego E11, na odcinku od Suchatówki do Inowrocławia nazwanego szlakiem generała Władysława Sikorskiego.

Razem szlakami czerwonym i żółtym udajemy się w kierunku lasu w Niemojewie (zwanego też przez Inowrocławian Lasem Balczewskim), przekraczamy Kanał Parchański i szerokim duktem leśnym podążamy w kierunku południowym. Po drodze szlak czerwony odchodzi w prawą stronę w kierunku miejscowości Balczewo, a my udajemy się dalej prosto za znakami żółtymi. Po przebyciu około 4 kilometrów od Parchania skręcamy na głównym skrzyżowaniu drogą w lewo, a następnie w prawo w ścieżkę leśną i pilnując znaków szlaku wchodzimy na zagospodarowaną polanę przy leśniczówce Balczewo. W tym miejscu możemy skorzystać z przygotowanych wiat i miejsca na ognisko, a także udać się na krótki spacer ścieżką edukacyjną po rezerwacie Balczewo.

Rezerwat przyrody Balczewo został utworzony w 1963 r. w celu ochrony siedlisk wodno – błotnych gatunków ptaków, zarówno lęgowych jak i migrujących. Powierzchnia rezerwatu to 24,4 ha. Obejmuje obszar bagien, zbiorników wodnych i łąk otoczonych lasem.

Podążając dalej za znakami żółtymi po około 1 kilometrze docieramy do miejscowości Niemojewo. Dziś to niewielka miejscowość gdzie znajduje się kilka domów, a po dawnym dworze z XIX wieku nie ma śladu, pozostały tylko resztki parku dworskiego ale miejscowość ma bardzo bogatą historię, gdzie zamieszkiwało wiele znanych zasłużonych dla regionu osób. Pod koniec XV w. wieś należała do rodziny Kościeleckich. W XVI w. wieś stała się gniazdem rodowym Niemojewskich h. Szeliga. Urodził się tu m.in. Jan Niemojewski (1526-1598), syn Mikołaja - kalwinista a później członek Braci Polskich. Na przełomie XVII i XVIII w. Niemojewo przeszło w ręce Działyńskich h. Ogończyk. Od ok. poł. XIX w. 2678-morgowy majątek stał się własnością dr. Zygmunta Wilkońskiego (1832-1880), późniejszego twórcy inowrocławskich Solanek.

Na skrzyżowaniu skręcamy w lewo i wzdłuż południowego skraju rezerwatu Balczewo udajemy się malowniczą trasą w stronę Pierania, po drodze mijając po prawej stronie zabudowania folwarku w Sobiesierniach. Tam znajduje się dobrze zachowany zespół dworski z 1910 roku będący własnością prywatną. Warto podejść bliżej i zobaczyć choć przez ogrodzenie bujną roślinność okalającą mury dworu i teren dwu hektarowego parku.

Podążamy dalej za znakami, droga leśna przechodzi w utwardzoną drogę gruntową i asfaltową i docieramy do punktu wyjścia w Pieraniu, gdzie kończymy naszą wędrówkę.