Warsztaty wicia wianków

Pieczołowicie przechowywane cały rok, w razie konieczności miały wspomagać swym działaniem domowników. Przygotowywane z tylko z wybranych rodzajów ziela, charakterystycznego dla różnych regionów Polski. Zioła użyte do ich wykonania leczą i chronią. Niegdyś na czas całej oktawy Bożego Ciała mieszkańcy ziem polskich zanosili do kościołów wianki uplecione z ziół i kwiatów. Na Kujawach zbierano miętę, rumianek, macierzankę, rozchodnik, koniczynę, różę, lipę i krzyżowe ziele.   

Nie mogły to być przypadkowe kwiaty. Czasami dodawano inne, bardziej okazałe kwiecie, ale właśnie te nieraz niepozorne rośliny były najważniejsze. Zawsze zachowywano nieparzystą liczbę malutkich wianków.   

Zdobiły ołtarze i monstrancje. Święcone na koniec oktawy (w czwartek) wracały, by obdarzać szczególną łaską i błogosławieństwem. Wierzono, że chronią przed gradobiciem, piorunami, zabezpieczają uprawy i plony przed szkodnikami. To z nich brano zioła do leczniczych naparów. Towarzyszyły pierwszej kąpieli noworodka. Okadzano nimi domy i bydło, zabezpieczały przed złem i czarami. Czekały i chroniły w domu przy odrzwiach, na sznureczkach nad oknami, przy świętych obrazach. Wieszano je w oborach i stajniach. Dziś coraz rzadziej wykonywane. Ale i znikają miejsca, gdzie można spotkać rosnący dziurawiec, rumianek czy macierzankę.    

Jak co roku Muzeum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu zaprasza na kolejne spotkanie z wiciem ziołowych wianków. Bezpłatne warsztaty będą się odbywały w najbliższy czwartek 15 czerwca, między godziną 12.00 a 16.00.   

Powiatowe muzeum w organizacji warsztatów wspierają państwo Ciesielscy, prowadzący Gospodarstwo Szkółkarskie w Batkowie.